Toen we in Cairo aankwamen hebben wij een auto gehuurd, appartement gehuurd en waren wij dus klaar om dit avontuur te gaan starten. Eerst moesten wij met de auto naar Alexandria, Ahmed zijn papieren ophalen. Een behoorlijk lang ritje van 3 uur, maar het moest. wij vertrokken dus laat in de avond richting het huis van mijn schoonmoeder. Hier hebben wij het nachtje doorgebracht. Ik en Renee sliepen de hele rit in de auto ook al... S'ochtends vroeg ons bed uit om de papieren op te halen. zijn we ineens spontaan de achterkant van de auto kwijt. RAMP! Achja even die achterkant door de ramen steken en verder rijden. Uiteindelijk ben ik met mijn schoonzussen gaan ontbijten en is Ahmed de papieren op gaan halen. Ruim 2 uur later kwam hij terug. Hij moest een uur wachten tot het papier klaar was en dus moesten we vlug vlug onze gezondheidsverklaring gaan laten maken. Nadat we deze hebben laten maken moesten we dus weer dat andere papier op gaan halen en vervolgens moesten we het weer door een hoge politie ding laten tekenen. Dus mochten we daar nog even snel heen crossen. (Bedenk even dat tussen al deze locaties zo ruim uur tot 2 uur rijden zit!
Uiteindelijk zat de dag er bijna op. Even een korte pauze en daarna nog bij zijn zus langs om gedag te zeggen. Hier heb ik uiteindelijk nog heel de avond door gebracht, want we moesten nog de achterkant erop laten zetten. Dat duurde helaas een beetje erg lang. Daarna konden wij gewoon weer lekker door rijden naar Cairo. Weer eventjes 3 uur rijden. (Als het niet langer was)
Nadat we een paar uur hadden geslapen moesten we weer super vroeg ons bed uit. CRY CRY CRY. Ja het was echt vreselijk! Even stempels verzamelen. Locatie 1 was bijna 3 uur rijden en toen we er eenmaal aankwamen bleken we die stempel al niet meer nodig te hebben. SERIEUS? Dus voor niks een paar krassen op de auto erbij en een hoop gescholden omdat we het niet konden vinden. Uiteindelijk naar locatie nummer 2. Ook daar moesten we niet zijn, nee even iets verderop daar zit een ander gebouw met een kantoor van hun. Ga daar maar naartoe, daar moet je wezen. Eenmaal daar zaten we eindelijk goed. Toch? Niet dus.. Weer ergens anders heen voor een andere stempel, terug komen en dan kunnen ze het daar legaliseren. Maar ehm, we gaan zo dicht dus je moet je wel haasten. Nou daar gingen we hoor als Max Verstappen tussen het verkeer door. Vlug stempel halen en weer terug. Maar eenmaal terug had mijn liefje het eindelijk kunnen laten legaliseren.
Ondertussen zat ik lekker met Renee in de auto, Renee lekker spelen, airco aan, wachten. Ik denk laat ik vast voor morgen even een afspraak maken bij de Nederlandse ambassade, dan kunnen we daar morgen ochtend naartoe. Dus he, ik op de site van de ambassade om een afspraak te maken, GEEN PLEK TOT 26 OKTOBER. PARDON? Schiet mij maar lek hoor! Ik bellen, arabische man aan de telefoon, wordt ik geen wijs uit. Nog een keer bellen, maar besluit voor spoed te kiezen. Ja bingo, Nederlandse vrouw aan de lijn. Ik het verhaal uitleggen, mevrouw begreep me volkomen maar kon niks voor mij doen. Ze gaf me wel een email adress, misschien had ik daar wat aan. Ik dus snel in de auto nog een mail gestuurd.op hoop van zegen. Inmiddels kwam Ahmed terug bij de auto. "Ik kan hier de papieren niet laten vertalen dus we moeten opzoek naar een ander". Ehm ja en toen mocht ik hem vertellen dat we niet terecht konden bij de ambassade. Net nadat ik zijn land vervloekte op de alle gronden, geen goed woord erover kon zeggen en hem met heel Cairo en Alexandria ruzie had laten maken. Gelukkig reageerde hij heel kalm. We waren beide denk ik overspannen van het hele gebeuren.
Uiteindelijk heeft Ahmed toch een afspraak bij de ambassade kunnen maken. 2 oktober konden we terecht. We hebben 1 oktober een rustig dagje gehad. De papieren weg gebracht om te laten vertalen. Daarna lekker met zijn drietjes naar de Giza Zoo in Cairo. Hartverscheurend hoe de beestjes hier leven. Mijn kind vond het geweldig en voor haar heb ik me dus echt groot gehouden. Ik kon namelijk soms wel janken. We hadden een fotograaf die ons door het park lijden en overal foto's nam. Ik wilde dat eigenlijk niet, laat die beestjes gewoon, zijn geen attracties. Maar goed je wordt zo beetje gedwongen, Ahmed vond het wel leuk en Renee vond het geweldig. Dus me er maar overheen gezet. Na de dierentuin zijn we onze papieren op gaan halen. Die waren inmiddels vertaald.
Ben je er klaar voor? Willen wij wegrijden bij de vertaalbureau, rook onder de motorkap vandaan. Nee toch? Kokende motor? Ajah even af laten koelen en verder rijden.. Uiteindelijk toch weer moeten stoppen want die motor die was wel erg heet. Hij koelde niet meer af, dien ventilator in dat ding deed het niet meer. Ahmed water erin gegooid etc. Niks hielp. Wij maar gaan eten bij een restaurant in de hoop dat die motor af zou koelen. Ahmed iemand gebeld die ons zou komen helpen want die motor koelde never nooit meer af, zelfs na een paar uur niet. Hebben we gegeten, komen we buiten, hebben we een wielklem..Ik begon te lachen, beetje tranen, maar het was echt gemeend lachen. Ik had het niet meer hoor! Uiteindelijk toch verder kunnen gaan. Ergens in een straatje heel lang zitten wachten op iemand die de auto zou nakijken. Die kon er niks aan doen. Toen verhuur bedrijf gebeld, die stuurde iemand. Heel lang gewacht maar uiteindelijk was hij er. Nee auto was echt kapot, we kregen wel een andere auto. Weer een paar uur wachten. Ik en Renee sliepen inmiddels in die kapotte auto. Om 2 uur snachts konden wij dan eindelijk naar huis. Wij stonden vanaf 5 uur met een kokende motor. Ik denk dat wij rond 4 uur thuis waren. En we moesten tussen 9-12 bij de ambassade zijn.
Moe, vies en gehaast om 7 uur weer de auto in. Klote ambassade nergens te vinden. Ik schreeuwen in die auto want het ging me niet gebeuren dat we straks niet optijd waren. Ik was zo gestrest. Heb iedereen in dat Cairo uitgescholden. Ik was demonische denk ik op dat moment. Uiteindelijk hebben we de ambassade bereikt. Binnen best lang moeten wachten maar uiteindelijk namen ze onze papieren in behandeling en moesten wij 2 dagen wachten om het op te halen. Uiteindelijk hebben wij heerlijk in een restaurantje zitten ontbijten. Enorm genoten van een normale tosti en capuccino. Maar we moesten snel zijn want we wilden niet weer een wielklem! Gelukkig bespaarde de politie agent ons en kregen we deze niet.
Na ons ontbijt gingen we een residentie stempel halen bij mogamma. Vies gebouw, veel trappen, erg druk en geen idee waar we moeten wezen. Hele gebouw door geweest, iedereen stuurt je een andere richting op. Ahmed rent en ik ren er met Renee achteraan. Residentie stempel was binnen, nog even pasfoto's en klaar is kees. Weer iets wat van het lijstje kon. Eemaal terug in de parkeer garage, ruzie met die parkeer wachters, want wij mochten daar niet parkeren, dus ze wilde extra geld. Niks betaald en gewoon weg gegaan. DOEEEEEIII!
Uiteindelijk waren we mooie tijd thuis 3 uur smiddags. We zijn lekker gaan douchen en gaan slapen. Renee lekker gegeten en uiteindelijk zijn we bij een restaurant/cafe in de buurt gaan zitten. Even ontspannen. De dag erna hoefde we niks te doen, alleen uit te rusten. We hadden een wacht dag!
Deze dag sliepen wij heerlijk uit. Gingen de auto in en gingen heerlijk na het park. Heerlijk gewandeld, gedronken en gegeten. Even dagje echt genoten. Lekker terug naar huis. Beetje schade gereden, maar ja hoort erbij. Deze avond bleven we thuis. Renee vroeg naar bed toe, wij film kijken. De volgende dag zou onze grote dag zijn.
Vroeg was ik al uit de veren. Gewassen, opgemaakt, aangekleed en goed voorbereid. Ik had er zin in. Vandaag zou ik mijn grote liefde trouwen. We reden vroeg weg naar de ambassade om het laatste papier op te halen. Snel laten legaliseren en om half 10 vertrokken we richting het ministerie. Mijn moeder vroeg nog of er nog iets mis kon gaan. Nee mam! Er kan nu niks meer mis gaan.
Half 11 staan we bij het ministerie. We lopen de trap op met een grote glimlach. Ahmed praat wat in het arabische en loopt weer naar beneden. Richting de auto.. Ik vroeg of we weer verkeerd zaten... "Het systeem ligt plat." "Uhm wat?" Ja hoor wij konden hier dus niet trouwen. Systeem werkte niet en iedereen was druk bezig om het weer te laten werken. We konden wachten of naar Alexandria rijden en daar trouwen. Wij kozen dus voor optie 2. We gaan naar Alexandria en trouwen daar. Dat moesten we redden!
Snel de auto in richting Alexandria, weer meer dan 3 uur rijden! Eenmaal daar op locatie aangekomen, te laat, geen vertaler bij ons, geen getuigen bij ons. We moesten weer wachten. We moesten kiezen wat we gingen doen. Bleven we in Alexandria en trouwde we zaterdag. Of gingen we naar Cairo en trouwde we er maandag? Wij kozen om in Alexandria te blijven. Het was tenslotte maar 2 nachtjes. Vliegreis omgezet naar Maandag en gebleven. Wel een appartement maar geen kleding of iets. Mijn ondergoed en alles elke keer maar op de handwas gedaan en snachts laten drogen. Het was een echte ramp. We hebben wel eventjes genoten in Alexandria. We zijn bij vrienden langs geweest, hebben een echo laten maken en uiteindelijk was het al vrij snel 6 oktober.
6 oktober. We zijn compleet. Onze getuigen en vertaler zijn mee. We zijn boven. Ze lopen allemaal heen en weer met papieren en ik heb geen idee wat er gebeurt. Het is er klein, grauw, donker en erg druk. Een kippenhok. Ik zie er niet uit. Renee slaapt achter mijn rug op een stoel. Het kon erg lang duren werd mij verteld. Minimaal 3 uur. Ik deed niks, af en toe vulde ik iets in en uiteindelijk na 4 lange uren mocht ik tekenen. Vingerafdrukken, handtekeningen, geen idee wat er in stond, maar ik was blij dat ik eindelijk officieel getrouwd was met de man van mijn dromen.
Het maakte me niet meer uit hoelang alles nog zou gaan duren, wat we nog moesten doen, ik was getrouwd, daar ging het om. De papieren moesten vertaald worden en die konden we pas maandag daar brengen. We moesten dus weer langer blijven. We gingen eerst gezellig wat eten en drinken, daarna ging Ahmed met een vriend onze spullen ophalen in Cairo. Weer moesten we onze reis omzetten. Dit keer vlogen we dinsdag terug.
Uiteindelijk hadden we rust in het appartement. Schone kleding en weer zin om iets te gaan doen. Wij gingen dus ook nog even met zijn drietjes genieten. Maandag bracht Ahmed de papieren weg voor vertalen. Zou een week duren zeiden ze dus we hoefde niet meer naar Cairo voor legalisatie want een week later zou ik alweer richting Nederland gaan. Maandag laat zijn wij terug gereden naar Cairo, de auto terug gebracht en uiteindelijk met een taxi naar de luchthaven gegaan. Ik ben zelf altijd van het direct inchecken maar Ahmed ze luiken vielen dicht en dus uiteindelijk op het laatste moment door de beveiliging. Verkeerde vertrekhal. Snel taxi vinden om naar de andere vertrekhal gebracht te worden. Maar we waren op tijd en een paar uur later zaten wij heerlijk in Sharm el Sheikh. Eindelijk konden wij gaan genieten van een week vakantie!
Het legaliseren en alles van de documenten gaat Ahmed binnenkort doen wanneer hij tijd heeft! En dan moeten we nog zien hoe we de officiële documenten naar Nederland krijgen, gezien de post niet veilig is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten